عبدالله ابن عباس گفت که یک نفر از رسول الله پرسید بهترین همنشین کیست، با چه کسی مراوده و مصاحبت کنیم، رفت و آمد و نشست و برخاست کنیم؟ رسول الله فرمود: «مَنْ ذَكَّرَكُمْ بِاللّهِ رُؤْيَتُهُ» آن کس که دیدنش ذکر باشد یعنی تذکر در مورد توحید، «مَنْ ذَكَّرَكُمْ بِاللّهِ رُؤْيَتُهُ». «وَ زَادَكُمْ فِي عِلْمِكُمْ مَنْطِقُهُ» زیاد کند بر دانش شما منطقش. منطق یعنی نطق، ناطق. «وَ ذَكَّرَكُمْ بِالْآخِرَةِ عَمَلُهُ» و شما را به یاد آخرت بیندازد. حالا ما دنبال یک چنین شخصی می‌گردیم مدام این طرف و آن طرف و بالا و پایین رفتیم و دیدیم از پیامبر مهمتر نیست، قرآن هم می‌گوید: «رَسُولِ اللهُ اُسْوَةٌ» الگوی شماست. این مثلث را روی سنّت و سیره رسول الله می‌اندازیم؛ «بهترین همنشین ما پیغمبر باشد». خب حالا پیغمبر وجود ندارد ولی آثارش که هست، ودایع او که هست. این مثلث را در پیغمبر بخواهیم جستجو کنیم چه چیزی می‌بینیم؟ «دیدن پیغمبر، آدم را یاد خدا بیندازد». حالا پیغمبر که نیست او را ببینیم، منظور سنّت، سیره، کلماتش، دین و کتابش است. از این ها ما به یاد چه خدایی می‌افتیم؟ خدایی که اسلام معرفی می‌کند دیگر، خدایی که نام و نشان‌ها دارد که ما اسنادش را در دایرةالمعارف جمع کردیم که دست دارد، پا دارد، خنده دارد، غضب دارد، خوشحالی دارد، نیاز به قرض‌الحسنه دارد؛ «مَنْ ذَا الَّذِي يُقْرِضُ الله قَرْضاً حَسَناً» (١١ سوره حدید) چه کسی به خدا قرض می‌دهد؟ خدا مانده به قرض‌الحسنه بندگانش! خب، ما با دیدن بازماندهٔ نبوی به خدایی می‌رسیم که بسیار کوچک است و در حدّ و اندازه کره خاک است، کرهٔ خاکی که در حقیقت در عالَم وجود، وجود ندارد یعنی آنقدر ریز است که بقول اصولیون «اَلنَّادِرُ کَالْمَعْدُوم» ندرت مثل نبود است. خدا می‌آید روبروی نمازخوان نگاهش می‌کند بعد به حرمت او نباید آزقوره بکشی، دهان‌دره کنی چون دندان‌هایت را می‌بیند بد است و آن وقت می‌فهمد مسواک نزدی و دندان‌هایت کرم‌خورده است. پیغمبر سفر فضایی می‌رود خدا را می‌بیند و به اندازه چند متر با او فاصله دارد، خدا مکان دارد و همه چیز دارد و پیغمبر از آن بالا نگاه می‌کند که کنار ابراهیم نشسته است.
📚منابع تدریس: کتاب منابع فقه شیعه جلد ۱۹ صفحه ۹۸۲، کتاب امالی شیخ طوسی صفحه ۱۵۷
مدت زمان:13:45

Podcast: Play in new window | Download

پیامبر فرمود: «اِنَّ الْعَرَقَ يَوْم الْقِيَامَة لَيَذْهَبُ فِي الاَرْضِ سَبْعِينَ بَاعاً» می‌گوید که در شکنجه، عرق زندانیان درمی‌آید یعنی آب بدنشان دیگر! بعد اینجا می‌گوید: در زمین! «يَوْم الْقِيَامَة» با «فِي الاَرْضِ» معارض است، در قیامت زمین وجود ندارد، زمین مال دنیاست و آنجا آخرت است البته به تعبیر دین.

«اِنَّ الْعَرَقَ يَوْم الْقِيَامَة لَيَذْهَبُ فِي الاَرْضِ سَبْعِينَ بَاعاً» عرق به اندازه هفتاد نفر بالا می‌آید، یعنی از طوفان نوح هم بدتر است منتها آن آب بود و این عرق است.

«وَ اِنَّهُ لَيَبْلُغْ اِلَى اَفْوَاهِ النَّاسِ، اَوْ اِلَى آذَانِهِم» می‌گوید بر انسان تا به اندازه دهان بالا خواهد آمد. ببینید چند تا معارض دارد:
➖ یکی این است که می‌گوید «هفتاد نفر»، حالا مثلاً هفتاد تا یک متر و نیم، قد انسان را در نظر بگیرید، هفتاد تا یک متر و نیم چقدر می‌شود؟ خیلی می‌شود. بعد اینجا می‌گوید که «این عرق تا اندازه گوش مردم می‌رسد»، این هفتادتا آدم یک و نیم متری یعنی هفتاد تا یک و نیم متر وقتی که هست دیگر نیاز نیست که بگویی به اندازه گوش می‌آید! اینجا می‌گوید «عرق‌آب به اندازه گوش‌های مردم، زمین را احاطه می‌کند» در حالی که قبل از آن یک چیز دیگر گفت.

مسئولیّت انبیاء در باب قیامت؛ در بیانش، توجیهش، تعریف و توضیحش خیلی زیاد بود چون هر چه هست قیامت است و اینجا هیچ چیزی نیست.
اینجا می‌خواهی از مردم کولی بگیری؛ می‌گویی «می‌روی بهشت» و این رفت تا قیامت!
می‌خواهی بروی جبهه جنگ کنی؛ می‌گوید «جهاد واجب است اگر نروی به جهنم می‌روی». Read More

Podcast: Play in new window | Download

سقای لب تشنگان، خدا بود، خدا بود!

– به به به! ببین چقدر قشنگ داریم با او حرف می‌زنیم، او که نیست گوش بدهد.

سقای لب تشنگان، خدا بود خدا بود
پشت و پناه انسان، خدا بود خدا بود

– این که می‌گوید «بود» و نمی‌گوید «هست» بخاطر اینکه در قرار و مدارهای روز اول قرار بود خدا سقای بشریت باشد و به او آب حیات بدهد، حالا آب معمولی هم ندارند بخورند آب حیات پیشکشت.

کفیل این آدمی خدا بود خدا بود
کلید این قفس‌ها، به دست این خدا بود خدا بود
سینهٔ سوزان ما به فرمان خدا بود خدا بود

بیا و نماز باران بخوان تو ای مهدی

– سلام بر امام دوازدهم حجت ابن الحسن العسکری، واقعاً ایشان قحطسالی را می‌بیند و کاری نمی‌کند؟ ها؟ اینجا مرکز شیعه است، معصوم چهاردهم برای اینجاست و دارد می‌بیند.

– شریعت می‌گوید که امام دوازدهم حضور ندارد ولی مثل آفتاب پشت ابر است وجود دارد، باز آفتاب اگر پشت ابر باشد روشن می‌کند و حرارت می‌دهد.

بیا و نماز باران بخوان تو ای مهدی
کزین فضای غضب جهان شده پُتکی

– چه کسی حریف غضب خدا می‌شود؟ اهل بیت؟ نه بابا خودشان آنقدر خدا بر سرشان پتک زد. پس چه کسی؟ تنها جوابی که تاریخ می‌دهد این است که «بِسْم الله الرَّحْمَن الرَّحیم» کلاً بی‌ریشه است.

به استثقاء ما باران رمیده

– اگر نماز باران هم بخوانیم باران فرار می‌کند و می‌رود در کشور دیگر می‌ریزد، خدا یک چنین خشمی بر این ملت کرده است!

به استثقاء ما باران رمیده
به این خشکی نگر آدم خمیده

این کشور ما مهد خسارت ز خدا شد

– بیخودی پاچه کسی را نگیری، دامن کسی را نگیر، بشریّت یک مقصر را می‌شناسد و آن هم خداست! شکایت اولیه‌اش این است که اصلاً برای چه ما را به وجود آوردی؟ بعد گلایه می‌کند که حالا که آوردی چرا درب باغ سبز نشان دادی، همه را فریب دادی «وَاللهُ هُوَ الْغَنِىُّ الْحَمِید»!

این کشور ما مهد خسارت ز خدا شد
از کثرت خشمش بنگر کرب و بلا شد

– طرف می‌گوید من می‌خواهم به کربلا بروم، می‌خواهی به کربلا بروی آنجا در آن آیینه‌ کاری‌هایی که در حرم است خودت را یک برانداز کن و ببین چقدر بدبخت هستی! خدا به امام حسین رحم نکرد می‌خواهد به تو رحم کند که بروی کنار مرقدش؟ بله؟

Podcast: Play in new window | Download

می‌گوید آن کسی که بدکار است، آن که عملش بد است، آن که آدم بدی است اگر به او سلام کنی احترام کنی نوازشش کنی و به دادش برسی بهتر است تا به این آدم‌های خوب! ها؟

حالا برای تحلیلش جلو برویم؛ این اول یقهٔ خدا را می‌گیرد. آقای خدا تو چرا می‌گویی بدکاران باید اعدام و سنگسار بشوند؟ چرا؟ خلیفهٔ تو علی ابن ابی‌طالب می‌گوید «اَلْاِحْسَانُ اِلَى الْمُسِي‏ءِ اَحْسَنُ‏ الْفَضْلِ» بعد تو دستور می‌دهی که آن کس که در فشار جنسی بوده حد بخورد، آن کس که نان نداشته و دزدی کرده قطع ید بشود!

چه کلام زیبایی است؛ «اَلْاِحْسَانُ اِلَى الْمُسِي‏ءِ اَحْسَنُ‏ الْفَضْلِ» خودِ اهل‌‌ بیت هم خیلی وقت‌ها در زندگی‌های شخصیشان که می‌روی یک جورهایی به گناهکاران کمک کردند، یادت هست؟ خیلی مستند داریم؛ اینکه می‌آمدند اعتراف می‌کردند مثلاً ما لواط کردیم زنا کردیم یا دزدی کردیم، مدام می‌گفتند برو حالا تا فردا، برو شاید حالِت بد بوده یعنی او را هُل می‌داد که اجرای حکم نشود، این لطف کردن به گناهکار است.

بعد یکی از اسامی خدا احسان است، احکام جاری کرده صادر کرده البته اگر صادر کرده من نمی‌دانم؛ العُهدة علی‌ الراوی، که بزن و بکُش، دست راست پای چپ قطع، در خانه زندانی کن و… خب اینها برای بدکاران است دیگر، برای آدم‌های خوب که این احکام جاری نمی‌شود.

• مدت زمان: 4:01
• منبع:کتاب غررالحکم است جلد ۱ صفحه ۳۵۴ 

Podcast: Play in new window | Download

«خَیرُ البِرِّ ما وَصَلَ اِلَی المُحتاجِ» بهترین نیکوکاری این است که به اهلش برسد، به محتاج برسد. حالا این اول خودِ خدا را زیر سؤال می‌بَرد، یکی از اسامی خدا خِیر است؛ «بَقِيَّةُ اللهِ خَيْرٌ لَكُمْ». خدا خیِّر است؛ بسیار خیر رساننده اما فقط در معادلات و محاسبات و آمار و ارقام ولی اجرایی هیچ!

«خَیرُ البِرِّ ما وَصَلَ اِلَی المُحتاجِ» بهترین نیکوکاری و نیک‌ورزی این است که انسان دست محتاج را بگیرد. آقا، خلق خدا گرفتار هستند بعد خدا هم اسم خودش را گذاشته خیِّر؟ چه کسی باید جواب گرفتاری‌های مردم را بدهد؟ ماشین خراب شده به تعمیرگاه بردی، نگاه می‌کند می‌گوید که باید ببری همان جایی که تولیدش کرده ما نمی‌توانیم دست بزنیم. حالا ما درب خانه هر کس که می‌رویم به ما می‌گویند برو پیش همان کسی که خَلقت کرده است.

«خَیرُ البِرِّ ما وَصَلَ اِلَی المُحتاجِ» بندگانش محتاج، آن هم خیِّر، بِرّ هم مضاعف شده، قوز بالا قوز یعنی دو قبضه. بِرّ به معنای مهرورزی و خیر هم به معنای نیک‌خواهی است.

• مدت زمان: 3:33
• منبع:کتاب غررالحکم صفحه ۴۲۵ از امیر

Podcast: Play in new window | Download

از امام رضا سؤال کرد که آیا پیغمبر در نمازش اشتباه می‌کند؟
«فَقَالَ كَذَبُوا» امام رضا گفت دروغ گفتند، «لَعَنَهُمُ اللهُ» لعنتش کرده. خیلی جالب است، این بحث را هم ملحق کنید به مباحثی که دربارهٔ بزرگنمایی پیامبر کرده‌اند و صادر نمودند.

«فَقَالَ كَذَبُوا لَعَنَهُمُ اللهُ» دروغ گفتند، خدا اینها را لعنت کند. «اِنَّ الَّذِي لَا يَسْهُو هُوَ اللهُ الَّذِي لَا اِلَهَ اِلَّا هُوَ».

داریم کم کم وارد تونل می‌شویم، در جاهایی که اسباب بازی و شهربازی است تونل وحشت شنیده‌اید؟ داریم کم کم داخل آن تونل می‌رویم.

امام رضا چه فرمود؟ گفت بابا فقط خدا شک و سهو ندارد. اصلاً گفتن این درست است؟ یعنی باید مثلاً احتمال داد فرض کرد فکر کرد که خدا اشتباه می‌کند؟ بله! مخاطب شما می‌گوید بله! شما می‌گویید به چه دلیل؟ او می‌گوید که به دلیل قانون مهم و محکم ناسخ و منسوخ! حالا بیا و درستش کن.

پیامبر می‌گوید خدا گفت «مشروبات الکلی حلال است، بخورید نوش جانتان»، درست؟ از خودش که نگفت. سال آینده گفت خدا گفته مشروبات الکلی حرام است اگر بخوری به جهنم می‌روی. معنای این چیست؟ تو بگو، متدیّن و متشرع بگوید، یعنی این آقا خدا یادش رفته که پارسال چه گفته است! حقیقت ناسخ و منسوخ همین است‌ و غیر از این نیست، بقیهٔ آن دیگر رنگ کاری، ماستمالی و ماله‌کشی است.

خب امام رضا چه فرمود؟ گفت پیغمبر شک و سهو و اشتباه و فراموشی دارد ولی خدا ندارد، بعد هم ناسخ و منسوخ هم اعلام کرد خدا هم دارد! اصلاً غیر از ناسخ و منسوخ اینکه می‌گوید «اُدْعُونِي اَسْتَجِبْ لَكُمْ» یادش رفته که بابا تو گفتی اُدْعُونِي، اَسْتَجِبْ لَكُم! فراموش کرده، شاید هم دخالت کُتّاب بوده، کُتّابی بزرگوار مثل حضرت مستطاب خلیفهٔ سوم و جناب آقای معاویه عمداً خدا را یکطوری تعریف کردند که مطالبات مردم بالا برود بعد که انجام نشد می‌گویند، یعنی «فِي بَطنِه» این است!

گفت سؤال دوم را کردم و گفتم شیعیان معتقدند که حسین ابن علی کشته نشده «وَ اَنَّهُ اُلْقِيَ شِبْهُهُ عَلَى
حَنْظَلَةَ ابْنِ اَسْعَدَ الشَّامِيِّ» یک کسی شبیه به او شد مثل ابی‌عبدالله او قطعه قطعه شد، او ذرّه ذرّه شد و او نابود شد.

«وَ اَنَّهُ رُفِعَ اِلَى السَّمَاءِ كَمَا رُفِعَ عِيسَى اِبْنُ مَرْيَمَ» او به آسمان رفت.

خب، می‌گوید حسین کشته شد یا نشد؟ یا مشابه او آمد و خدا چیزی برای او درست کرد و خودش را (ابی‌عبدالله را) برد مثل عیسی مسیح که یوسف نجّار هم به قیافه‌ او در آمد و او اعدام شد، او حلق‌آویز شد و عیسی مسیح بالا رفت یعنی به شهر نور رفت.

خب، گفت دلیل اینها چیست؟ دلیلش بامزه است، دلیلش از همان حرف‌هایی است که الآن بحثش بود که خدا گفته یادش رفته چه گفته است.
می‌گوید اینها دلیلشان این آیه است: «وَ لَنْ يَجْعَلَ اللّٰهُ لِلْكَافِرِينَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ سَبِيلاً» خداوند کافر را بر مؤمن سوار نمی‌کند.

چه چیزهای عجیبی در این قرآن نوشته، واقعاً حضرت عثمان ابن عفان دستش درد نکند، زحمت کشیده، لطف کرده منّت گذاشته. آیه چه می‌گوید؟ می‌گوید که خداوند آنقدر از مؤمن حمایت می‌کند که کافر غلط می‌کند او را اذیّت کند. Read More

Podcast: Play in new window | Download

ز بس که این آدمِ بی‌ کس و کار
داده به ناله‌اش، همه کسب ناز

– اکتساب می‌کند ناز خریدن آن کسی که او را وسط سلاخ‌خانه کشانده، این اشعار همه نازکشی اوست دیگر.

– در حقیقت اینطوری باید گفت؛

ز بس که این آدمِ بی‌کس و کار
داده به ناله‌اش، همه کسب نار

– او ناز می‌کند ما نار می‌گیریم، البته ما نمی‌دانیم او کیست، اگر بگوییم «ناز می‌کند» تمام بازی با کلمات است.

فضای شهرش بنگر پُر ز دار
قضای تقدیر نگر شد غبار

– این آینه را هر روز هم دستمال بکشی ها تمیز نمی‌کند تمیز نمی‌شود، گرد و غبارهای آن از پشت است از رو نیست.

– در هر قسمتش که می‌روی یک طناب دار است؛ اقتصادی، اجتماعی، اخلاقی عصبی، دینی.

من به صاحب خانه‌ام هر دم شکایت می‌کنم
از فشار لیل و روزش، هم درایت می‌کنم

– درک ما چیست؟ اذیّت و آزار. بعد می‌گویند چرا مشتری‌های روانشناسان، روان پزشکان و روانکاوان اینقدر زیاد شده، دیگر به خودشان هم زحمت نمی‌دهند بلند شوند به مطب بیایند! از داخل خانه تازه باید نوبت بگیری، نوبت یک ماه دیگر، چهل روز دیگر، دو ماه دیگر، ببین چه درب باغ سبزی نشان می‌دهند، چه پرستیژ توخالی! عملاً باید نشان بدهید چه کسی هستید والّا «آفتابه لگن هفت دست».

یه آفرین بگو به این صاحبت

– خودش گفته «فَتَبَارَكَ اللهُ اُحْسَنُ الْخَالِقِینَ» یعنی باریکلا به این خالق، گل کاشته بابا! چکار کرده چقدر زحمت کشیده، با خاک بازی کرده آدم تحویل داده؛ آدم خاکی، خانهٔ خاکی، کرهٔ خاکی؛ بعد نتیجه‌اش چیست؟ خاک بر سری، خاک تو گوری!

– من نمی‌دانم آن فرشتگانی که زمان آدم جمع شدند و سجده‌اش کردند کجا رفتند فقط می‌دانم آنها از خجالت دیگر رویشان نمی‌شود به اینجا بیایند.

یه آفرین بگو به این صاحبت
که آخری کرده مرا، پاتوقت

– آخر عمری اسیر این خانه‌ات شدیم، پاتوقمان اینجا شده، هر کسی ما را می‌زند می‌آییم اینجا ناله می‌کنیم و از تو هم بخاری گرم نمی‌شود.

با چه رویی هی صدایت می‌کنم؟
با کدامین میل من دعایت می‌کنم؟

گشته‌ام در شهر بی‌دستان تو
پا و کفش و چارقم از آن تو

– کفش‌هایم پاره پوره شده از بس دویدم، می‌گوید از بس که دنبال یک لقمه نان دویدم نگاه کن جورابم پاره شده، کفش‌هایم پاره شده، پایم ساییده شده، حالا ما دنبال یک لقمه نان نبودیم، ما از نان گذشتیم، ما آمدیم به دنبال اینکه بدانیم چکاره‌ایم و چه هستیم!

– زبان حال آبا و اجدادمان هم هست که در سینهٔ قبرستان خوابیده‌اند، تمام پودر استخوان‌هایشان صدا می‌زند «بِاَیِّ ذَنْبٍ» چه گناهی کردیم که با خاک بازی کردی ما را عمل آوردی؟

به روزگار بی کسی و غربتم نگر
که به نینوا شده منزل
هوار و تقلّا من ببر

Read More

Podcast: Play in new window | Download

ای به دنبالت همه فریاد من

– می‌خواستی من را خلق نکنی! خلق کردی؟ هر جا باشی؛ تو که همه جا هستی من هر جا بروم داد می‌زنم و افشا می‌کنم که به وظایفی که دین گفت تو بر نفْست نهادی عمل نکردی.

ما درین بیغوله‌ها نشئت کشیم

– نعش کش شنیدی؟ آنهایی که خانمان ندارند در کوچه پس کوچه ها زیر پل‌ها می‌میرند ماشین مخصوص از قبرستان می‌آید نعش آنها را برمی‌دارد.

– نشئت؛ یک مقطع زمانی را می‌گویند، نشَئات یعنی اعصار، ازمنه.

ما درین بیغوله‌ها، نئشت کشیم
بهر روزی بر هزاران نعش آمد در کِشیم

– همان نعشی که الان بحثش بود.

– اینطوری معادله را تنظیم کن، روزی هزار بار این بدن را تا قبرستان می‌کشی و دوباره به خانه برمی‌گردانی، نه آنجا جایت است نه اینجا! نه اینجا خوشی نه آنجا!

دردِ دلم با تو هست، حُبّ جنانم
گو که برآرد به من روز جلالم

– مناجات روز جمعه است، نماز جمعهٔ منتظر این است؛

به قدر یک جرعه
بده مرا لمعه
به قطره‌های بحار
خفه شدم به دیار
– قطره‌هایی که در تمام دریاها هست دانه دانه‌اش قطره قطره‌اش شهادت می‌دهند که منتظر استحاله شد، له شد.

Read More

Podcast: Play in new window | Download