آغازگر جنگ نباش، کسی را به مبارزه نطلب، «نفَس‌کش» نگو، آی نفس‌کش بیا تا حسابت را برسم!
«لَا تَدْعُوَنَّ اِلَى مُبَارَزَةٍ» وقتی که چنین حکمی از یک خلیفهٔ رسول الله آمده منازعه دارد با اصل قیام پیامبر که با پرچم «بُعِثْتُ اَنْ اُقَاتِلَکُم» حرکت می‌کند.

آیا مخاطبین پیغمبر علیه رسول الله قیام کردند که پیامبر می‌گوید «بُعِثْتُ اَنْ اُقَاتِلَکُم» یا رسول خدا ابتدائاً شروع کرد؟ در داستان مکه، آنها حمله می‌کردند. در جاهای دیگر چه؟ کشورگشایی‌های دیگر چه؟ مردمی که آرام و ساکت در خانه و منزل نشسته بودند و قشون نبوی بر آنها تاخت و تاز می‌کرد چه؟ «لَا تَدْعُوَنَّ اِلَى مُبَارَزَةٍ»!

«وَ اِنْ دُعِيتَ اِلَيْهَا فَاَجِبْ» اگر به دعوا دعوت کردند برو حسابشان را برس! اگر مشرکین، کفار، مسیحیان، یهودیان و زرتشتیان آغازگر جنگ بودند با آنها بجنگ! «وَ اِنْ دُعِيتَ اِلَيْهَا فَاَجِبْ»، ولی وقتی که همه آرام نشسته‌اند و سرشان برای دعوا درد نمی‌کند «لَا تَدْعُوَنَّ اِلَى مُبَارَزَةٍ» هرگز حمله نکن!
اینجا در فقه دو مبحث مطرح است؛
➖یکی جهاد
➖یکی دفاع.
دفاع یعنی «اِنْ دُعِيتَ اِلَيْهَا فَاَجِبْ» اگر دیدی لشکر از دشمن آمده باید حمله کنید و آنها را نابود کنید! ولی جهاد یعنی چه؟ جهاد یعنی آغازگر تو هستی، جهاد یعنی مردمی که نمی‌خواهند از اعتقادات خود دست بکشند، چرا آنها را به زور زیر حوزهٔ خود می‌آورید؟ نتیجه‌اش «اِرتَدَّ النَّاس» است! وقتی که به زور شلاق و شمشیر، مردم را خداپرست می‌کند و به نام نامی الله گردآوری می‌نماید، نتیجه‌اش آن است که همه چوب لای چرخ پیغمبر می‌گذارند، نشانهٔ بارزش غدیر خم است!

پیغمبر چرا در ابلاغ علوی به عنوان وصایت، تعلل می‌کند؟ چون می‌ترسد. آنقدر نگران و وحشتناک بود چون می‌دانست علی ابن ابیطالب اسدالله است و اسد الرسول، او بود که تمام سران مشرکین را کشت و الان همهٔ قریشیان با او مخالف و بد هستند، برای همین می‌ترسید، تا آنکه از طرف خدا تهدید شد؛ «وَ اِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ (۶۷ مائده)».

اگر «لَا تَدْعُوَنَّ اِلَى مُبَارَزَةٍ» بود مردم بیشتر گرایش پیدا می‌کردند، مردم را با اخلاق حسنه باید دعوت کرد، این متن آیه قرآن است که می‌گوید «مردم را به اخلاق نیکو دعوت کنید نه با شمشیر»! آن مرتیکه به نام‌ فرعون به بساط خدایی تکیه زده است و می‌گوید «اَنَا رَبُّكُمُ ٱلاَعلَىٰ (۲۴ النازعات)»، خدا به موسی ابن عمران نمی‌گوید با شمشیر او را نابود کن، بنی اسرائیل را جمع کن و به جنگ او برو، بلکه می‌گوید «قُولا لَهُ قَوْلاً لَيَّناً (۴۴ طه)» با آرامش، با ادب و با احترام با او سخن بگو!

وقتی که فرهنگ سازی شد و با اسناد و مدارک متقن مردم دعوت شدند نیاز به کشتار نیست! مگر نمی‌گوید «لَقَد اَرسَلنا رُسُلَنا بِالبَيِّناتِ وَ اَنزَلنا مَعَهُمُ الكِتابَ وَالميزانَ لِيَقومَ النّاسُ بِالقِسطِ (۲۵ حدید)»؟ «لِيَقومَ النّاسُ بِالقِسطِ» یعنی چه؟ اقامه کند مردم را به راه درست. می‌گوید با براهین و حجج، مردم را دعوت کن نه با تهدید و ارعاب!

بعد در جای دیگر می‌بینیم پیامبر می‌گوید «من نصرت شدم به وسیله الله در مقولهٔ رعب و وحشت»! مردمی که از پیامبر می‌ترسند منتظر هستند تا رسول خدا از دنیا برود تا از او انتقام بکشند، خلافتش را تاراج کنند، خاندانش را نابود کنند، حسینش را له و لورده کنند، علی را خانه‌نشین کنند، انتقام از پیامبر است.

مدت زمان: 8:47
منبع:نهج البلاغه حکمت ۲۳۳

Podcast: Play in new window | Download

📎 از مجموعه تحریم سخن

نان و آب مردم ما خاک شد
اختیار و انتخابش زار شد

داد و قال است ز این‌ ملت بیچارهٔ ما
آفت جان شده این مذهب ما

ای که شافی بوده‌ای، رحم‌اَت کجا؟
بر فقیران صاحبی، نانت کجا؟

ای ضعیفان را بگفتی حافظم
خود بکُشتی جمله را من شاهدم

➖ «من» یعنی تاریخ! به نصّ آیات مختلف گفت «من شما را حفظ می‌کنم» اما خودش اسباب و ابزار قتل را فراهم کرد.

این عزاداران خشم بی دلیل
خلقِ الله است چون آمد علیل

➖ امروز بر همه مشخص شد که این الله یک موجود علیل و ناتوان است که از زور ناتوانی‌اش زورش را به رعیّت بدبخت می‌رساند.

اینک این آدم نگر نیزاری است
از بد ايام، او پر زاری است

عزت این ملت بیچاره را
بُرده‌ای در قبر و یک آواره را

داستان این خدایم را نگر رسوایی است
داد و قالم بر هوا، اشکم به رخ یلدایی است

خفه‌ام کرده خدا زين نیِ نیزار عزا
شب تارم شده روزم، وعده‌هایش چو ادا

➖ تمام ادا و اطوار دینی بود،

ای هوار از ظلم این اعدل نما

➖ ببین نمایش عدل است!

می‌کِشد هر دم مرا بر نیزه‌ای قاتل نما

➖ عدلش وسیلهٔ قتل مردم را فراهم کرده، به هر وسیله‌ای؛ یا ناامنی است یا فقر است یا بیماری است.

این ستم‌ها از سويت آيد مدام

➖ خدا چه کارنامهٔ درخشانی دارد.

بندگان را می‌زنی بی جُرم و ناید این صدام

Podcast: Play in new window | Download

«كُنْتُمْ خَيْرَ اُمَّةٍ اُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ» (١١٠- آل عمران) آیه است پیغمبر تفسیر کرده «خَيْرَ النَّاسِ لِلنَّاسِ تَاْتُونَ بِهِمْ فِي السَّلاَسِلِ فِي اَعْنَاقِهِمْ، حَتَّى يَدْخُلُوا فِي الاِسْلاَمِ». آنها جزء اعمال خوب اسلام است که باید بر تارک زمان نوشت!! ابوهریره در معنای این آیه‌ای که خواندم که آیه می‌گوید «شما بهترین امتی هستید که پدیدار شدید»، می‌گوید منظور از آیه این است که «بهترین مردم برای مردم که آنها را زنجیر در گردن افکنده آوری تا به اسلام وارد شوند». بهترین مردم از کل مردم این است که ناگرویدگان را با غل و زنجیر بکشی تا اسلام بیاورند! آخر در طب النبی است که همین پیغمبر می‌گوید وقتی که اشتها به غذا نداری، غذا نخور چون مریض می‌شوی و غذا هم حیف و میل می‌شود. حالا چه داعی هست که مردم زیر پرچم اسلام بیایند؟ یعنی با این حد با این جور؟ «خَيْرَ النَّاسِ لِلنَّاسِ» بهترین مردم برای بقیهٔ مردم که ایمان نیاورده‌اند. بهترین مردم یعنی مؤمنین. «تَاْتُونَ بِهِمْ فِي السَّلاَسِلِ فِي اَعْنَاقِهِمْ» که بیاورند آهن یا زنجیر به گردن‌ها بیندازند «حَتَّى يَدْخُلُوا فِي الاِسْلاَمِ»؛ این عقبهٔ همان «بُعِثْتُ اَنْ اُقَاتِلَکُم» است. اسلام زورکی نتیجه‌اش چه می‌شود؟ کارشناس باغ می‌گوید که این درخت به درد این منطقه نمی‌خورَد. می‌گوید: نه باید آن را بکاریم. خیلی خب! می‌کاری خشک می‌شود. می‌گوید: من که آبش دادم! می‌گوید: بابا منطقه، استعداد این درخت را ندارد. حالا این مردم معاصر پیغمبر دوست نداشتند آمادگی نداشتند و نمی‌خواستند، با بت، یهودیّت، نصرانیّت و مجوسیّت خو گرفته بودند، وقتی به زور آوردند چه می‌شود؟ «درخت» می‌شود؛ «نفاق و خوارج» و بعد، هم پیغمبر را دامنگیر می‌شود و هم اهل بیتش را اذیت می‌کند.
مدت زمان:5:01
منبع:کتاب صحیح بخاری جلد چهارم صفحه ۲۴۱ حدیث شماره ۴۵۵۷ سوره آل عمران

Podcast: Play in new window | Download

«أَلَا وَ اِنَّ رَبِّي أَمَرَنِي» بدانید که ربّ من امر کرد «اَنْ اُقَاتِلَ النَّاسَ». می‌گوید «بُعِثْتُ اَنْ اُقَاتِلَکم»، اینجا اسم ربّ را آورده. این «رب» کیست؟ دقت کنید! ربّ آن است که آدمی را پرورش می‌دهد؛ ابتدائاً در مغز، عقل، فکر، ذهن، حافظه و سپس در اعضای بدن تسرّی می‌دهد، یعنی بالقوه، بالفعل. حالا این ربّ کیست که پیغمبر را امر کرد؟ درس چند روز قبل را یادت هست که پیغمبر گفت جن به من امر می‌کند، جبرائیل هم امر می‌کند، یادت هست؟ درست است؟ حالا ما از کجا جدا کنیم که «اَنْ اُقَاتِلَ النَّاسَ، مردم را بکش»، حرف جن است یا جبرائیل است؟ از کجا بدانیم؟ حالا یک بحث هم اینکه از کجا بدانیم جبرائیل امین است، روح‌الامین است، روح‌القدس است (چندتا اسم دارد) یا دحیة ابن خلیفه کلبی است، از کجا بدانیم؟ مگر عالم؛ عالم تشکیک و تردید نیست؟ عالم، احتمالات نیست؟ عالم، نسبیّت نیست؟ خب یک ربّی آمده به پیغمبر گفته مردم را بکش «أَلَا وَ اِنَّ رَبِّي أَمَرَنِي اَنْ اُقَاتِلَ النَّاسَ حَتَّى يَقُولُوا لَا اِلَهَ اِلَّا الله». وقتی گفتند «لا اله الا الله» آنها را نکش. برای یک کلمه آدم بکشی؟ ای وای! دلم برای مظلومیّت رسول‌ الله می‌سوزد که چطوری الهامات، او را در چه میادین خطرناکی قرار داده است که نفْس بشر هرگز او را نمی‌بخشد، بخاطر یک کلمه بگو «لا اله الا الله» تا تو را نکشم. نمی‌گویی؟ یالّا سرت را جدا می‌کنم. یعنی بشر اینقدر بدبخت است، انسان اینقدر بی‌ ارزش است، آدمی اینقدر تنزّل مقام کرده است. خب، حالا جلوتر برویم، «فَاِذَا قَالُوهَا اعَتصَمُوا مِنِّي دِمَاءَهُمْ وَ اَمْوَالَهُمْ». اصلاً این عنوان خیلی خجالت‌آور است در عین اینکه تمام وجودم به پیغمبر احترام می‌کند، می‌گوید اگر گفتید «لا اله الا الله» من دیگر با شما کاری ندارم، اعتصام پیدا می‌کنید و خون شما را نمی‌ریزم. آیا این حرف درخور یک پیغمبر است یا درخور یک شاه است؟ یک پادشاه، یک سیاستمدار، یک حاکم، یک خلیفه، یک امیر، یک امپراتور و یک رئیس، این حرف را می‌زند که اگر این را گفتی من دیگر تو را نمی‌کُشم! «اعَتصَمُوا مِنِّي دِمَاءَهُمْ وَ اَمْوَالَهُمْ» یعنی کار پیغمبر شده قصّابی! می‌گویی «لا اله الا الله» یا تو را بکُشم؟ قصاب به گوسفند چه می‌گوید؟ زبان حال قصّاب این است که من باید تو را بکُشم چون تو غذای مردم هستی! حالا اینجا دقت کن! می‌گوید من تو را می‌کُشم و اگر گفتی «لا اله الا الله» من دست از سرت برمی‌دارم و اگر نگفتی، عصمت نسبت به من نداری یعنی هر لحظه به سر وقتت یورش می‌آورم. چند روز قبل بحث داشتیم یادت هست؟ گفت: «یا رسول الله نیمه شب که حمله می‌کنیم همه در خواب هستند، بچه‌ها را می‌کُشیم، زنان را اسیر می‌کنیم و مردانِ در خواب را از دم شمشیر می‌گذرانیم، آیا صلاح هست»؟ پیغمبر فرمود: بله صلاح هست! «تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل» این بحث‌ها خیلی حساس و خطرناک است. یادتان باشد حرمت ائمه و پیامبر حفظ بشود چون ما با اینها کاری نداریم، اینها را مظلومین تاریخ می‌دانیم بلکه ما با آن بالاتر از اینها کار داریم.
مدت زمان:7:05
منبع:کتاب مدینة البلاغة جلد ۱ صفحه ۲۶۲. کتاب بحارالانوار جلد ٣٧ صفحه ١١٣، کتاب کنزالعمال جلد ١ صفحه ٨٧ و ۸۸، کتاب العامة و الخاصة بطرق عدیدة (الأنصاري)، کتاب عوالی اللآلی جلد ۱ صفحه ۲۳۸، کتاب مسند احمد جلد ۱ صفحه ۱۱، کتاب صحیح البخاری جلد ۱ صفحه ۱۱، کتاب صحیح مسلم جلد ۱ صفحه ۳۹،‌ از رسول.

Podcast: Play in new window | Download