چه بی‌رنگ است این عالَم
چه بی درد است این آدم
چه بدخُلق است این ماهت
چه می‌گوید دل تنگت
چرا این خانه بی روح است؟
– چرا؟ همه چیز دارد ولی به او خوش نمی‌گذرد، توی هم است. در این تابلوهای در اتوبان‌ها می‌نویسند که «با این مبلمان، راحتی را حس کنید»! آره؟ حس کردی؟ میلیاردرش که بهترین امکانات را دارد ناله می‌کند. تمام اثاث خانه مُدرن و بِرند اما همه آن شده مار و عقرب و افعی و به جان مالک افتاده!
ای شهنشاه قدَر، قدر بده بر بشرت

– بیا ما را آدم حساب کن، ما نخواستیم روی کول ملائکه برویم، بعنوان یک انسان ما را نگاه کن!

Read More

Podcast: Play in new window | Download

بخشی از پادکست:

پیغمبر می‌گوید «لَمْ یَزَلْ یُوصِینِی بِالنِّسَاءِ»، دائماً، «لَمْ یَزَلْ» یعنی لایزال، یعنی همیشه، بی‌وقفه، مرا وصیت کردند به زنان «حَتَّى ظَنَنْتُ اَنْ لَا یَحِلَّ لِزَوْجِهَا اَنْ یَقُولَ لَهَا اُفٍّ» تا آنجایی که گمان کردم آدم به زنش نباید بگوید «اُف».

در عربی اُف و در فارسی «آخ! اوه! آی!» است یعنی مثلاً کمترین برخورد تند. این چقدر خوب است و چقدر دین طرفدار زنان است! خیلی جالب است، در شریعت همه قوانین علیه زنان است؛ در ارث و در حاکمیّت در خانه، «اَلرِّجالُ قَوّامُونَ عَلَی النِّساءِ» مرد بر زن حاکم است که هر طوری خواست حسابش را برسد، «نِسَاؤُكُمْ حَرْثٌ لَكُمْ» زن باغچه است هر طوری دوست داری بیلش بزن. این اعتبار زن است، این آبرو و تعریف زن است!

Read More

Podcast: Play in new window | Download

بخشی از پادکست :

می‌گوید امیر گفت پیغمبر در روز غدیر عمامه سر من گذاشت، همین عمامه را در روزهای خطیر و حساس جنگ بدر و حنین، فرشتگان بر سرِ خودشان گذاشته بودند.
حالا سؤال من این است که مَلک عمامه را می‌خواهد چه بکند؟ اگر نور است، این نور این پارچه را چگونه می‌خواهد دور خودش ببندد؟ اگر فرشته خلق جسد کرده، هیکل ایجاد کرده که این یک حرفی است!
مثل جبرائیل که گاهی نور است و گاهی وقت‌ها هم دحیة ابن خلیفه کلبی است که به خانه عایشه می‌آید شام می‌خورد می‌خوابد بگو بخند می‌کند خوش و بِش می‌کند و پیغمبر هم از او تعریف می‌کند و می‌گوید به کمر عمویتان دحیه پشتی بگذارید که کمرش با دیوار آزرده نشود.
بعد تشخیص آن خیلی سخت است، از این طرف دحیه دائماً به خانهٔ عایشه می‌آید و از این طرف هم گفته‌اند که خانهٔ عایشه خانهٔ وحی است، معلوم نیست چه ارتباطی جبرائیل و وحی و دحیة ابن خلیفه کلبی باهم دارند!

• مدت زمان: 4:42
• منبع: کتاب سنن ابی داوود از طیالسی قرن دوم هجری جلد ۱ صفحه ۲۳، کتاب سنن الکبری اثر بیهقی قرن ۴ هجری جلد ۱۰ صفحه ۲۴ است. کتاب کنزالعمال متقی هندی از قرن ۱۰ جلد ۸ صفحه ۶۰، از امیر است.

Podcast: Play in new window | Download

بخشی از پادکست :
……………اینجا می‌گوید که پیغمبر معراج کرد، این همه بیا برو، سلام و صلوات، بالا و پایین، هفت طبقه آسمان را دید و بالاترش را هم رفت و آمد حالا موسی دارد راه و چاه را به او نشان می‌دهد و می‌گوید که نَه، پنجاه رکعت زیاد است تو توان نداری و امت تو هم توان ندارند، برو پیش خدا بگو «فَخَفَّفَ عَنِّي عَشْراً»، به خدا بگو ده رکعت تخفیف بده! این «اللهُ اَنْ يُخَفِّفَ عَنْكُمْ» را که قران می‌گوید، معلوم می‌شود همین‌ها منظور بوده، نه اینکه چون «خُلِقَ الْاِنْسَانُ ضَعِيفاً» است پس «والله یُخَفِّف»! پس آن بخاطر ضعف انسان در مسائل تقدیرات نیست بلکه در مسائل نماز است، اینقدر خدای زمین کوچک شده که بحث روی چه می‌شود، موسی می‌آید چه می‌گوید؟
می‌گوید که «برو از خدا بخواه که نماز را کم کند»، انگار می‌خواهد قسط بانک بدهد که می‌گوید این زیاد است کمش کنم!
اصلاً خود این مبحث در رسالت و نبوت انبیاء ایجاد شبهه و تشکیک و تردید می‌کند که آیا واقعاً این است؟ این همه عظمتی که شما از خدای زمین تعریف می‌کنید همین است؟ یعنی تو را برداشته این همه بالا برده، به همه هم اعلام کرده که من تو را به معراج بردم، که فقط برود آنجا برای نماز تخفیف بگیرد که «پنجاه رکعت زیاد است آن را کم کن!» …………..
می‌گوید که همینطوری تخفیف خواست و خدا ده رکعت به او تخفیف داد و باز دوباره ده رکعت، تا آمد هفده رکعت! و نماز واجب هفده رکعت شد.
بعد هم اینکه این نمازی که این همه برایش تخفیف گرفته می‌بینیم که چطوری نمازخوان‌ها را ارشاد می‌کند که مرکز دروغ و کلاهبرداری و سوءظن و خباثت از همین نمازگزاران است که نمونه بارزش هم قتله ابی‌عبدالله، قاتل فاطمه زهرا و قاتل امیرالمؤمنین و قاتل امام حسن که تمام نمازخوان‌هایی بودند که به هفده رکعت قناعت نمی‌کردند، نماز وُتیره و غفیله می‌خواندند، شفع و وتر می‌خواندند، نهایتش هم این شد! بخاطر چه؟ به خاطر اینکه منشأ نماز اینطوری بوده! پیغمبر این همه بالا رفته سرِ اینکه برای توی نمازخوان تخفیف بگیرد؛ به جای پنجاه رکعت ده رکعت کم کند بیست رکعت کم کند.

• مدت زمان: 10:45
• منبع: کتاب تفسیر ابن کثیر جلد ۵ صفحه ۱۲ 

Podcast: Play in new window | Download

بخشی از پادکست:

امام سجاد می‌گوید که به مکه بروید تا بدن‌هایتان سالم باشد. یک سرشماری کنید از حاجی‌هایی که در طول عمرشان به مکه رفتند، سالم‌های آنها را پیدا کنید جایزه بگیرید.
و روزی شما وسیع شود «وَ تَتَّسِعْ اَرْزَاقُکُمْ»، روزی زیاد شود. اینقدر حاجی داریم که الآن محتاج نان است، اینقدر حج رفته داریم که الآن هشتش گرو نُهش است!«وَ يَصْلُحْ اِيمَانُکُمْ» ایمان اصلاح بشود. تمام این تروریست‌هایی که به نام دین جوامع اسلامی را قلع و قمع می‌کردند همه آنها حج رفته بودند و خیلی از آنها هم مربوط به عربستان بودند.

Read More

Podcast: Play in new window | Download

بخشی از پادکست:

….دو گروه از آتش دور هستند:
– یکی کسانی که به غزوهٔ هند می‌روند. اسم غزوه‌ که می‌آید یعنی حتماً باید پیغمبر حضور داشته باشد.

«وَ عِصَابَةٌ تَكُونُ مَعَ عِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ» و یک گروهی که با عیسی مسیح می‌روند.
اینجا یعنی می‌خواهد اشاره بکند که عیسی هم اهل جنگ بود، «عِصَابَةٌ»! نگفته حواریون، «عِصَابَةٌ» یعنی لشکر، جنگجو، سپاهی.

«وَ عِصَابَةٌ تَكُونُ مَعَ عِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ» عیسی بنده‌ خدا همیشه از دست حکام یهودی در حال گریز و فرار بود، به خاطر ارائه اهدافش کوچه به کوچه، بیابان به بیابان، خانه به خانه، دِه به دِه، شهر به شهر در حال حرکت بود که به دست حاکم نیفتد، جهادش کجا بود؟ خودش بود و دوازده نفر که با اینها همراهی می‌کرد.

Read More

Podcast: Play in new window | Download

بخشی از پادکست:

…اینجا چندتا مبحث است:
– اول اینکه پیغمبر به ضرس قاطع گفت نه فراموش کردم و نه نماز را کوتاه کردم.
– دوم اینکه از خلفای اول و دوم شاهد گرفت. این را به من جواب بده که پس اینجا جبرائیل کجا بود؟ جبرائیلی که مرتب مواظب پیغمبر است در این نماز کجا بود که کنترلش کند؟ این درس چند روز قبل را یادت هست که گفت دین را جبرائیل به ما یاد داد؟ آن درس چند سال قبل یادت هست که گفت خدا می‌آید جلوی آدم می‌ایستد، خب این خدا چطور به یاد پیغمبرش نینداخت که تو چهار رکعتی را دو رکعت خواندی؟ اینها ابواب محاجّه است، باید بلد باشی! آیا در این‌ حرفهایی که من می‌زنم، توبه هست؟ حالا اگر یک روزی من را گرفتند و چاقو به گردنم گذاشتند و گفتند از این حرف‌ها توبه کن. خب آخر از چه توبه کنیم؟ وقتی سند به این واضحی و روشنی است، چگونه می‌شود به خودمان نسبت بدهیم؟
Read More

Podcast: Play in new window | Download

بخشی از پادکست:

می‌گوید گاهی وقت‌ها این وحی به صورت صدای زنگ به درِ گوشَم است.

آیا وقتی که صدای زنگ می‌آید آماده‌ باش است که پیغمبر گوش‌هایش را تیز کند یا اینکه نه، آن وحی به صورت صدای زنگ است؟ اینجا این موضوع باز نشده، و بعد هم اینکه کلاً صدای زنگ به گوش پیغمبر در طول بیست و سه سال رسالتش نمی‌خورَد اِلّا به وحی، یا نه همیشه صدای زنگ هست؟

آن وقت چطوری تشخیص می‌دهد که الان این آژیری که در مغزش، در گوش و در درونش آمده این وحی است و آن یکی نیست؟ خیلی‌ها را دیده‌ای گوش‌هایشان صوت می‌کشد.
Read More

Podcast: Play in new window | Download