پیامبر فرمود: «اِنَّ الْعَرَقَ يَوْم الْقِيَامَة لَيَذْهَبُ فِي الاَرْضِ سَبْعِينَ بَاعاً» می‌گوید که در شکنجه، عرق زندانیان درمی‌آید یعنی آب بدنشان دیگر! بعد اینجا می‌گوید: در زمین! «يَوْم الْقِيَامَة» با «فِي الاَرْضِ» معارض است، در قیامت زمین وجود ندارد، زمین مال دنیاست و آنجا آخرت است البته به تعبیر دین.

«اِنَّ الْعَرَقَ يَوْم الْقِيَامَة لَيَذْهَبُ فِي الاَرْضِ سَبْعِينَ بَاعاً» عرق به اندازه هفتاد نفر بالا می‌آید، یعنی از طوفان نوح هم بدتر است منتها آن آب بود و این عرق است.

«وَ اِنَّهُ لَيَبْلُغْ اِلَى اَفْوَاهِ النَّاسِ، اَوْ اِلَى آذَانِهِم» می‌گوید بر انسان تا به اندازه دهان بالا خواهد آمد. ببینید چند تا معارض دارد:
➖ یکی این است که می‌گوید «هفتاد نفر»، حالا مثلاً هفتاد تا یک متر و نیم، قد انسان را در نظر بگیرید، هفتاد تا یک متر و نیم چقدر می‌شود؟ خیلی می‌شود. بعد اینجا می‌گوید که «این عرق تا اندازه گوش مردم می‌رسد»، این هفتادتا آدم یک و نیم متری یعنی هفتاد تا یک و نیم متر وقتی که هست دیگر نیاز نیست که بگویی به اندازه گوش می‌آید! اینجا می‌گوید «عرق‌آب به اندازه گوش‌های مردم، زمین را احاطه می‌کند» در حالی که قبل از آن یک چیز دیگر گفت.

مسئولیّت انبیاء در باب قیامت؛ در بیانش، توجیهش، تعریف و توضیحش خیلی زیاد بود چون هر چه هست قیامت است و اینجا هیچ چیزی نیست.
اینجا می‌خواهی از مردم کولی بگیری؛ می‌گویی «می‌روی بهشت» و این رفت تا قیامت!
می‌خواهی بروی جبهه جنگ کنی؛ می‌گوید «جهاد واجب است اگر نروی به جهنم می‌روی».

سرمایهٔ بزرگ ادیان و مذاهب، قیامت است و الّا این معجزاتی که نشان دادند اولاً چه کسی دیده؟ بعد هم اینقدر اندک است! پیغمبر اگر می‌خواست معجزه کند به جای اینکه شقّ‌القمر کند و ماه را دو قسم کند به خانهٔ خودش غذا از آسمان می‌آورد یا در خانه دخترش اختراع غذا می‌کرد. آن درس یادت هست که پیامبر به خانه فاطمه آمد و گفت که «گرسنه هستم، غذا دارید؟» آنها هم گفتند «ما هم گرسنه هستیم»، که بعد علی بیرون از خانه رفت و یک دِرهم پیدا کرده بود که داستان آن را برای شما گفته‌ام.

ببین در حین اینکه ما به انبیاء احترام می‌گذاریم و اینها را تابلوهای هدایتی و ارشادی انسان‌ها می‌دانیم ولی یک چیزهایی در زندگی خصوصی اینها هست که وقتی آدم روی آن زوم می‌کند اصلاً اصل «معجزه را که اینها مطرح کردند که دارند» نه اینکه زیر سؤال می‌رود، اصلا لوث می‌شود!

این «حواله دادن مردم به قیامت» حربهٔ محکم انبیاء است، می‌خواهد انسان را تسلیم کند می‌گوید قیامت! می‌خواهد تحت عنوان؛ «خمس، کفاره، زکات و ردّ مظالم» مالش را بگیرد باز پای قیامت را وسط می‌کشد.

آن جا در آن درس یادت هست که ابوبکر صدیق خلیفهٔ اول رسول الله با یک عده از مسلمین مواجه شد که قانون زکات را قبول نکردند و گفتند زکات، جزیه است دیگر، جزیه برای کسی است که مسلمان نشده ما مسلمان هستیم نماز می‌خوانیم، نماز جماعت می‌خوانیم، جزیه برای چه بدهیم؟ اگر قرار باشد بی‌دین جزیه بدهد و مسلمان هم مالیات بدهد یعنی زکات بدهد، خب این چه فرق می‌کند؟ واقعاً، اصلاً در همین موضوع دقت کن! اقلیّت‌های دینی طبق قانون شریعت باید جزیه بدهند. جزیه چیست؟ مالیات سالانه است که باید یک چیزی بدهند بخاطر اینکه استقلالشان را حفظ کنند و بتوانند در زیر سایهٔ اسلام دین خودشان را تبعیّت کنند، آن وقت بعد، مسلمین هم که زکات باید بدهند!

در چینش تفکرات دینی آنقدر اشکال و ایراد وجود دارد که فقط کافی است که یک ذره‌بین به دستت بگیری!
مدت زمان:8:09
منبع:کتاب صحیح مسلم، امام مسلم ابن حجاج قشیری نیشابوری از مصادر علم حدیثِ اهل سنت و جماعت

Podcast: Play in new window | Download