خدا رفته است سیزدهبدر
آیا ملتی که در تب نداری میسوزد میتواند نماز بخواند؟ چگونه کسی که در اعماق عذاب است میتواند شکرگزار باشد؟ سوره نساء آیه ۱۴۷ است. «ما يَفْعَلُ اللهُ بِعَذابِكُمْ اِنْ شَكَرْتُمْ وَ آمَنْتُمْ وَ كانَ اللهُ شاكِراً عَلِيماً» خدا هرگز شما را عذاب نمیکند اگر شاکر و سپاسگزار باشید. آیا مردمی که دچار عذاب و شدائد هستند میتوانند شاکر خدا باشند؟ آیا ملتی که در تب نداری میسوزد میتواند نماز بخواند؟ بعد میگوید «ما يَفْعَلُ اللهُ بِعَذابِكُمْ» عذاب نخواهید شد «اِنْ شَكَرْتُمْ»! پس عذاب میشویم چون شُکری باقی نمیماند، جایگاهی برای سپاسگزاری وجود ندارد. کسی که دائماً شلاق میخورد، نیزه به پهلویش فرو میرود و آه و نالهاش بلند است چگونه بگوید خدایا دستت درد نکند، ممنونم، متشکرم؟! اگر بگوید، فحش به خدا داده و خدا را مسخره کرده است. «ما يَفْعَلُ اللهُ بِعَذابِكُمْ اِنْ شَكَرْتُمْ وَ آمَنْتُمْ» چگونه مردم ایمان بیاورند به سیاهیهایی که روی سفیدیها نوشته شده و نامش را «قرآن» گذاشتهاند که خود رسول الله تعجب میکند و به اصحابش میگوید در آخرالزمان، اشخاصی که به دنبال من هستند مقامشان از شما بالاتر است و آنها اعتراض میکنند که ما در رکاب تو بودهایم چگونه ممکن است مسلمانان آخرالزمان از ما بالاتر باشند؟ پیغمبر میگوید چون آنها معجزه ندیدند، مرا ندیدند! دقت کنید؛ پیغمبر میگوید تنها سیاهی بر سفیدی کاغذ دیدهاند! مگر نمیگویند قرآن معجزهٔ بزرگ پیامبر است؟ چرا پیامبر در این کلامش نمیگوید آنها ایمان به معجزهٔ قرآن میآورند؟ میگوید اعتقاد پیدا میکنند به سیاهی، یعنی مدادی، خودکاری که روی سفیدی کاغذ نوشته شده به نام «آیه» و «سوره». «وَ آمَنْتُمْ»، ایمان بیاورند؟ انبیاء در ایمان به خدا ماندند، احتجاج کردند و گفتند به ما بنمایان؛ «أَرِني»! «وَ كانَ اللهُ شاكِراً عَلِيماً» خدا شاکر است و علیم است. آیا خدا تشکر میکند؟ آیا خدا از بندهٔ خود سپاسگزاری میکند؟ آیا این خلاف صمدیت نیست؟ خدای شاکر یعنی «در محدوده و بند شکر قرار گرفته» که این خلاف صمدیت است. خدا چگونه میخواهد شاکر باشد؟ خدای غیبت که معذّب است، شکنجهگر است، آیا در سپاس او «شکنجه» جایی دارد؟ «وَ كانَ اللهُ شاكِراً عَلِيماً» خدا عالم است، خیلی میداند. آیا خدایی که ادیان معرفی کردهاند عالم است؟ پس چرا خلق خود را رها کرده است؟ خدا قرار بود که طبیب طبیبان باشد؛ «یَا طَبِیبَ مَنْ لا طَبِیبَ لَهُ»، پس چگونه درد خلق خود را تشخیص نمیدهد؟ چگونه نام «شافی» را بر خود گذاشته است؟ آیا خدا شافی است؟ شفا میدهد؟ «الَّذی اُنْزِلَ الدَّاءَ اُنْزِلَ الشَّفَاءَ»؟ درد داده آیا شفا داده؟ پس این خیل سرطانیها در بیمارستانها چه میکنند؟ و آنهایی که پول درمان ندارند جلوی اهل خانه میسوزند و ناله میکنند تا بمیرند! چقدر ما عریضه داریم از بیمارانی که استدعا میکنند که از خدا بخواهید ما را بکشد، ما که پول نداریم نسخه بپیچیم و دکتر برویم. تازه آن کسی که دارد به مطبی میرود که طبیبش شناختی از درد ندارد و فقط چند فرمول پزشکی را خوانده، چند تئوری را دیده، چند کلاس را سپری کرده اما در برابر یک سرماخوردگی مزمن میماند و میگوید این جزء بیماریهای نادر و کمیاب است. همه چیز در علم پزشکی دارد به مرحلهٔ کمیاب و نایاب میرسد! آقای طبیب نشستهای که پول جمع کنی و آن کسی که پول ندارد به نالهاش توجه نکنی؟ میگویی مشکل خودت هست که نداری برو در خانه بمیر؟ بعد میخواهی که آمار خودکشیها بالا نرود؟ چقدر به من عریضه میدهند و میگویند به خانواده میگوییم به ما سم بدهد تا ما راحت بشویم درد نکشیم، قبول نمیکند، شما به آنها یک چیزی بگو. اینها دلیل بر تشکر خداست! خدا از چه کسی میخواهد تشکر کند؟ از قیامت میخواهد تشکر کند؟ قیامتی که وجود ندارد؟! امروز ملت درگیر مشکلات عدیده هستند و خدا این مردم را فراموش کرده، خدا به سیزدهبدر رفته، خدا قایم شده، حالا میخواهید که خدا شاکر علیم باشد؟! مدت زمان: 9:10
تحمید برای نعمتهای غیر قابل دسترس، افشاگر توحید زمینی است!
«سُبحانَ مَن جَعَلَ الاِعتِرافَ بِالنِّعمَةِ لَهُ حَمداً، سُبحانَ مَن جَعَلَ الاِعتِرافَ بِالعَجزِ عَنِ الشُّكرِ شُكراً» منزه است کسی که اعتراف به نعمتش را ستایش خود قرار داده (یعنی معبودِ آوردهٔ دین) و منزه است کسی که اعتراف به ناتوانی از ادای شکرش را شکر خود قرار داده! سوال تاریخ است: وقتی نعمتی وجود ندارد انسان چگونه به آن اعتراف کند که «خود، یک نوع تشکر از خداست»؟ آیا در زمان ملعون و دورهٔ معکوس که عنوان غیبت است نعمت وجود دارد؟ «نعمت» سلامتی است، آیا هست؟ «نعمت» دارایی است، آیا هست؟ «نعمت» امنیت است، آیا وجود دارد؟ «سُبحانَ مَن جَعَلَ الاِعتِرافَ بِالنِّعمَةِ لَهُ حَمداً» پس نمازی که نمازگزار میخواند که ابتدای آن سوره حمد است یک امر بیهوده و جعلِ غیر موجه است زیرا که نعمتی وجود ندارد. در سوره حمد میگوید: «الْحَمْدُ الله رَبِّ الْعَالَمِينَ {٢} الرَّحْمَـنِ الرَّحِيمِ {۳}» آیا خدا رحمان و رحیم است؟ «مَالِكِ يَوْمِ الدِّينِ {۴}» مالک روز جزاست. امروز مردم میخواهند جزای ظالم را ببینند. «اِيِّاكَ نَعْبُدُ {۵}» تو را ستایش میکنم. مخاطبی که شناخته نشده است را چگونه ستایش میکنند؟ وقتی پیامبر به امیرالمؤمنین میگوید «خدا را فقط من و تو شناختیم» چگونه نمازگزار به مخاطب غیبی و قدسی میگوید «اِيَّاكَ نَعْبُدُ وَ اِيَّاكَ نَسْتَعِينُ {۵}» از تو کمک میگیریم؟ خدا چه وقت به مردم کمک کرده است؟ این معبود خاکی زمینی چه وقت پاسخ نالههای مردم را داده است؟ چقدر روایات داریم که بعد از نماز، نمازگزار سر به سجده بگذارد و چند بار «یَا رَبّ» بگوید و آنگاه حاجت بخواهد، یقیناً حاجت میگیرد؟ چقدر در این مملکت تیراژ نمازگزار بود و هست؟ ➖اولین حاجت همهٔ مردم آب است، آب را به روی مردم بسته است. ➖سپس نان است، کار نیست تا نان پیدا شود، گرانی نمیگذارد نان در سفرهها قرار بگیرد. ➖و سپس امنیت است، کسی که نمیتواند از یک موبایل خود حفاظت کند چگونه خدا او را امنیت داده است؟ مدت زمان: 5:28 منبع:کتاب تحفالعقول صفحه ۲۸۳، کتاب بحارالانوار جلد ۷۵ صفحه ۱۴۲