بخشی از پادکست:

پیغمبر می‌گوید «لَمْ یَزَلْ یُوصِینِی بِالنِّسَاءِ»، دائماً، «لَمْ یَزَلْ» یعنی لایزال، یعنی همیشه، بی‌وقفه، مرا وصیت کردند به زنان «حَتَّى ظَنَنْتُ اَنْ لَا یَحِلَّ لِزَوْجِهَا اَنْ یَقُولَ لَهَا اُفٍّ» تا آنجایی که گمان کردم آدم به زنش نباید بگوید «اُف».

در عربی اُف و در فارسی «آخ! اوه! آی!» است یعنی مثلاً کمترین برخورد تند. این چقدر خوب است و چقدر دین طرفدار زنان است! خیلی جالب است، در شریعت همه قوانین علیه زنان است؛ در ارث و در حاکمیّت در خانه، «اَلرِّجالُ قَوّامُونَ عَلَی النِّساءِ» مرد بر زن حاکم است که هر طوری خواست حسابش را برسد، «نِسَاؤُكُمْ حَرْثٌ لَكُمْ» زن باغچه است هر طوری دوست داری بیلش بزن. این اعتبار زن است، این آبرو و تعریف زن است!

Read More

Podcast: Play in new window | Download

بخشی از پادکست:

خلیفه دوّم می‌گوید: ما در قبل از اسلام زنان را به حساب نمی‌آوردیم.

یک اشتباهِ این سخن این است که زن نیمهٔ مرد است یعنی خداوند زن و مرد را برای هم خلق کرده و مکمل هم هستند، اینکه به حساب نمی‌آوردند و دیده نمی‌شده یک حرف بی‌ربطی است…

قبل از اسلام هم زن، در مقیاس زندگی به شماره می‌آمده است.

در ادامه این سند می گوید:” وقتی اسلام آمد و خداوند آنها را یاد کرد و چون خدا آنها را بالا آورد دیدیم که بر ما حقوقی دارند.”

خب این هم دوّمین مشکل، خدا چطوری اینها را یاد کرد؟ آیا به عدالت یاد کرد، به خوبی یاد کرد یا به تساوی حقوق با مرد یاد کرد؟ اگر یادتان باشد مسئلهٔ ورود حجاب به قرآن به دست ایشان بود یعنی خلیفه دوم.

اینجا چند مسئله است، یعنی آیا در قبل از اسلام حجاب نبوده است؟ پس آزادی برای زن بوده و هر طوری که دلش می‌خواسته می‌گشته است!

Read More

Podcast: Play in new window | Download