برچسب: عدم تطابق

کشت و کشتارست از الله ما

از مجموعه تحریم سخن

کشت و کشتارست از الله ما
دین و مذهب هم شده علاف ما

➖خیری که به مردم می‌رسد از الله در همهٔ ممالک اسلامی جنگ است و قحطی و بی‌ پولی و بیماری و بدبختی و بیچارگی! من تعجب می‌کنم که اسم این امت، «امت مرحومه» گذاشته شده یعنی چه؟ غیر از نمک رو زخم پاشیدن مردم پیرو خاتم النّبیین است؟ جبرائیل گفت «اینها هم مرحومه هستند» یعنی مورد رحم قرار گرفتند یعنی رحمت دارند، رحمتی که امام صادق می‌گوید وجود ندارد! ولی نگاه که می‌کنی برعکس شده؛ امت محرومه شده به جای مرحومه!

➖یک طوری ادیان و مذاهب این خدا را نشان می‌دهند که انگار دمِ درب آماده است تا درب را می‌زنی درب را باز می‌کند، درب اجابت منظورم است، این «ادْعُونِي اَسْتَجِبْ لَكُمْ (۶۰ غافر)» مشت خدا را باز کرد، بعد متشرع می‌آید برای اینکه نان و آب خودش قطع نشود می‌گوید نه «بِشَرْطِهَا وَ شُرُوطِهَا»! خب اینها را جبرائیل خودش نمی‌توانست بیاورد در این آیه جا بدهد؟

آرامش ما فدای دین شد
این زندگی خاک شده، محور کین شد

دنیا به کام قدَرهای ظلم و کین
آمد به این ملل خون جگر ببین

سفره‌ام از هر غذایی، خالی است
بس که خواندم این خدا را، آب هم در جرعه است

➖این همه آب آمده سدها باید لبریز بشود، باز هم آمار می‌دهند که سدها به استانداردش نرسیده است.

پول ندارد فقیر تا که کند زندگی
جمله اسیران عصر، آمده‌اند بردگی

با چنین شرایطی از دین، چگونه انتظار هدایت شدن می‌رود؟

«اِنَّمَا سُمِّيَ اَلرَّفِيقُ رَفِيقاً لِاَنَّهُ يَرْفَقُكَ عَلَى صَلَاحِ دِينِكَ فَمَنْ اَعانَكَ عَلَى صَلَاحِ دِينِكَ فَهُوَ اَلرَّفِيقُ اَلشَّفِيقُ».
رفیق از اسماءالحسنی است، وقتی که پیغمبر هجرت می‌کند می‌گوید «اِلَی الرِّفِیقِ الاَعلَی» من رفتم پیش رفیق بزرگ. تمام این رفیق‌ها مصنوعی و مجازی هستند، رفیق اصلی اوست.
حالا می‌گوید که نامیده شد رفیق، به این خاطر که هوای طرف را داشته باشد؛ «رفیق را فقط بدین جهت رفیق خوانند که تو را برای اصلاح دینت یاری و همراهی کند لذا هر کس بر اصلاح دینت یاری نماید رفیق دلسوز توست». خب الان این دین تقیه‌ای چطوری مردم را هدایت کند؟ یا رسول الله اگر رفیق هستی بی‌ پرده سخن بگو نه اینکه «کَلِّم النَّاسَ عَلَی قَدْرِ عُقُوْلِهِم»! چرا ائمه به وسیلهٔ اسماءایذایی تحت عنوان کلم‌النّاس و تقیه دهان‌بند زده بود؟ اینجا می‌گوید که برای دین باید تو را اصلاح کرد؛ «هر کس تو را اصلاح می‌کند رفیق توست»! خب ما راه را از چاه چطوری تشخیص بدهیم؟ با روایت؟ با حدیث؟ با قرآن؟ با استخاره؟ همه‌اش افتاده و وبال گردن است، در چاه افتادیم، خودشان را با استخاره نجات ندادند چه برسد به ما! پس خدا نمی‌تواند رفیق باشد. آن عارف بزرگوار می‌گفت: «یَا رَفِیقُ يَا شَفِیقُ فُکَّنِی مِنْ حَلَقِ الْمَضِیقِ»، ماه رمضان یکسره شب تا صبح می‌گفت «ای رفیق شفیق مرا از حلقه‌های ایذایی نجات بده». این حلقه‌ها چیست؟ بیماری است، نداری است، ظلم حاکم است، بیماری‌های ناشناخته است، نداشتن پول برای معالجه است، اعتیاد است، درگیری‌های زن و شوهر است، آمار وسیع طلاق است، اینها از رفیق آمده، آیا خدا رفیق است؟ بله، خدا رفیق است ولی با یک حاشیه! حاشیهٔ آن چیست؟ «الدُّنْیَا مَعْکُوسَةٌ» یعنی برعکس! گفت «سوار اتوبوس شده، صندلی جلو از عقب»، یعنی از درب عقب که باز می‌شود در اتوبوس، این، صندلی اول است! همهٔ کارهای خدا همین است. رفیق است رفاقتش را اینطوری نشان می‌دهد که می‌گوید هر کسی به من نزدیک می‌شود؛ «اَلْبَلآءُ لِلْوِلاءِ» هر چه بلا است به گردن دوستانم می‌اندازم. آخر این شد حرف؟! اگر در دین عقل حاکم است؛ «کُلَّ مَا حَکَمَ بِهِ الْعَقْلُ حَکَمَ بِهِ الشَّرْع» خب این که نشد جواب، تو هر کسی که به تو نزدیک می‌شود و دوستت دارد را می‌زنی، له‌اش می‌کنی؟ این هم شد حرف؟ این شد منطق؟ این شد حکمت؟ این شد مصلحت؟ پس خدا رفیق نیست. رفیقِ به معنای «برعکس بودن دنیا» بله هست، بعد هم می‌آید در قرآن یک طوری آن را ماستمالی می‌کند؛ «عَسَی اَنْ تَکْرَهُوا شَیئاً وَ هُوَ خَیْرٌ لَکُم وَ عَسی اَنْ تُحِبُّوا شیئاً و هُوَ شَرٌّ لَکُم (۲۱۶ بقره)» از یک چیزی بدت می‌آید خیر توست. کتک می‌زنی می‌گویی خیرت است؟ مگر مردم ابله هستند؟ بله، ابله هستند! به چه دلیل؟ گفت: «اَکْثَرُ اَهْلَ الْجَنَّةَ اَلْبُلَهَاء» اکثر مردم بهشت خل و چل‌ها هستند، عقب مانده‌ها هستند، دیوانه‌ها هستند. آخر این شد دین که تو برای ما آوردی؟ خب پس خدا رفیق نیست، نه رفیق ما و نه رفیق رجال ظهوری! آنها را در چاه انداخت، یونس ابن متیٰ را جلو فرستاد او را هل داد و بعد خودش دررفت، کمکش نکرد. وقتی کمک نکرد یونس ابن متیٰ سر به بیابان گذاشت، رفت در دریا خودش را غرق کند. اینقدر پشت انبیاء را خالی کرد که صدای انبیاء در آمد، این قرآن است: «حَتَّی اِذَا اسْتَیْأَسَ الرُّسُلُ وَ ظَنُّوا اَنَّهُمْ قَدْ کُذِبُوا (۱۱۰ یوسف)». آنقدر به مردم بی‌ وفایی کردی و وعده دروغ گفتی که رسولان تو خیال کردند اصلاً همهٔ الهامات، چرند است، این الهاماتی که به آن می‌گویند وحی!

ان‌شاءالله ایام به کام باشد، دور از مشکلات! ایام آغازین سال جدید در رفت و آمدتان حواستان جمع باشد، حوصلهٔ شما سر نرود، خودتان را کنترل کنید، به خانه کسی که می‌روید و وضع زندگی او بهتر است نیایید در خانه حرص بخورید و بر سر هم بزنید که ببین او پولدارتر است، تو عرضه نداشتی پول دربیاوری! همهٔ اینها آفات نوروز است، اگر بخواهم برایتان بشمارم هزار تا آفت دارد و برای همین است که جای خوشحالی نیست چون اتفاقی نیفتاده! دیروز مردم فقیر بودند بعد سال هم فقیر هستند، دیروز مردم اسیر بودند بعد سال هم اسیر هستند، پس این چه نوروزی است؟ به چه دردی می‌خورد؟ قدیمی‌ها سر مردم را کلاه گذاشتند!

مدت زمان: 7:41
منبع: کتاب غررالحکم و دررالکلم صفحه ۴۳۴ حدیث ۹۷۳۰، از امیرالمؤمنین

بررسی اسناد معتبر دینی نشان می‌دهد: متشرع نه فروع دین دارد و نه اصول دین

بررسی اسناد معتبر دینی نشان می‌دهد:
متشرع نه فروع دین دارد و نه اصول دین. اصول دین را چرا ندارد؟ به خاطر اینکه کتاب است که خدا را معرفی می‌کند، کتاب است که عدل را معرفی می‌کند، کتاب است که نبوت را معرفی می‌کند، کتاب است که قیامت را معرفی می‌کند، وقتی که این کتاب تحریف شده، این کتاب دیگر نمی‌تواند احکامش ساری و جاری باشد، احکامش یعنی فروع دین، یعنی حدود، یعنی احکامی که در فقه، عملی است، مناسکی که برای مسلمان‌ها جاری است.
به قول امام جواد؛ «حَرَّفُوا كِتَابَكَ وَ بَدَّلُوا اَحْكَامَكَ»

مدت زمان: 6:54
منبع: کتاب بحار الانوار جلد ۸۲ صفحه ۲۲۵، کتاب مهج الدعوات صفحه ۵۹

ای جهانیان ببینید روز روشن، «الله» دروغ گفته است!

یک سری مباحث قرآنی هست که عدم تطابق را نشان می‌دهد، چند تا آیه است باهم می‌خوانم……..

اینجا چند تا «لَعَلَّ» برای شما آوردم که بدانید پایهٔ دین چقدر سست است.

می‌گوید توبه کنید ای مؤمنین شاید خدا شما را رستگار کرد 👈«لَعَلَّكُمْ»، هر چوبی هم که مسلمین خوردند از این لَعَلَّ ‌های خداست!

«لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ»، این «لَعَلَّ» را خوب است گذاشته‌ها، از جناب عثمان ابن عفان کاتب معظم قرآن کریم، خلیفهٔ سوم رسول‌الله تشکر می‌کنیم که یک جایی را باز گذاشت که محقق بتواند یک‌ نفس راحت بکشد……

مدت زمان: 12:14

وعده داده که از ترس و نگرانیِ شما بکاهد در حالی که دین را از مسیر وحشت آورده است.

📘سوره مائده آیه ۱۵ است.

«يَا اَهْلَ الْكِتَابِ» ای مسیحیان، یهودیان، زرتشتیان، «قَدْ جَاءَكُمْ رَسُولُنَا» ما یک پیامبر جدید فرستادیم، «يُبَيِّنُ لَكُمْ كَثِيراً مِمَّا كُنْتُمْ تُخْفُونَ مِنَ الْكِتَابِ» آمد تا بیان کند برای شما «يُبَيِّنُ لَكُمْ»، نمی‌گوید «یُقَاتِلَکُم» نیامده بکشد شما را، یعنی خلاف عملی که انجام شد.

«بیان کند برای شما آنچه را که مخفی داشتید از کتاب»؛
➖اینجا «تُخْفُونَ» را «مخفی» گرفته، در حالی که از «خوف» هم می‌آید، به معنای ترس. اهل کتاب، دانشمندانشان چه چیزی را پنهان می‌دارند؟ آیا بعثت پیامبر بعدی را پنهان می‌کنند؟
«تُخْفُونَ» اینجا به معنای مخفی کردن است، یعنی واقعیت‌ها را پنهان کردند.

➖اگر از «خوف» بگیریم چیست؟ یعنی بیان می‌کند برای شما بیشترین چیزی که باعث ترس شماست. ترسیدن اهل کتاب به خاطر بالا رفتن شمشیر اسلام است.

اهل کتاب دست به شمشیر نبرده بودند، داشتند زندگی‌شان را می‌کردند، عبادتشان را می‌کردند، به راه پیامبرشان می‌رفتند که یک مرتبه شخصی آمد و گفت من پایان انبیاء هستم، آنها را به قتال دعوت کرد که یا کشته می‌شوید و یا اسلام می‌آورید و یا جزیه می‌دهید، شما اسیر ما هستید.

«يُبَيِّنُ لَكُمْ كَثِيراً مِمَّا كُنْتُمْ تُخْفُونَ مِنَ الْكِتَابِ وَ يَعْفُو عَنْ كَثِيرٍ قَدْ جَاءَكُمْ مِنَ اللهِ» عفو می‌کند از شما خیلی چیزها را. اگر قرار بود ببخشد دینشان را به آنها می‌بخشید نه آنکه سنگ اختلاف را بنیان نهند و آنها به ظاهر اسلام بیاورند و به باطن منتظر فرصت باشند تا از پیامبر خاتم انتقام بگیرند.

«قَدْ جَاءَكُمْ مِنَ اللهِ نُورٌ» خاتم الاديان «نور» است. اینجا باید می‌گفت «نُورٌ و سَیفٌ» چون که پیامبر با شمشیر حرکت کرد، اگر نور خالی بود هیچ کسی در جبههٔ اسلام منافق درنمی‌آمد که دورو باشد، یک رو تسلیم به خاطر ترس و یک رو وابستگی و التزام به دین آبا و اجدادی که بعداً یک چنین فیلمی به نمایش دربیاید، هم رسول خاتم را بکشند، هم وصایتش را نقض کنند، هم جلوی وصیت نویسی‌اش را بگیرند و هم «اِرتَدَّ النَّاس بَعدَ النَّبِی» همه پشت کنند بر پیامبر! آیا اگر نور بود مردم واپسگرا می‌شدند؟ آیا کسی از روشنایی بدش می‌آید؟ پس نور نبود، زور بود!

«وَ كِتَابٌ مُبِينٌ» کتاب مبین یعنی قرآن. قرآن مبین است؟ مبین یعنی آشکار، یعنی بیان کننده. اگر کتاب، مبین است مفسر نیاز ندارد، شارح نمی‌خواهد، تفسیر لازم ندارد خودش گویاست، هفت کاتب برای چیست؟ ذووجوه است برای چه؟ «ظَنِّيُّ الدِّلَالة» است برای چه؟ هفتاد نوع این دین تفسیر دارد برای چه؟ برای اینکه مبین نیست، بیان نکرده چیزی را!

در مسئلهٔ گاو بنی اسرائیل چندین آیه در سورهٔ بقره هست و نام‌گذاری بزرگترین سورهٔ قرآن به خاطر همین دعوای بنی اسرائیل بر سر گاو بوده، چطور مسئلهٔ گاو را برای بنی اسرائیل، قشنگ روشن می‌کند که چه رنگی باشد، چطوری باشد، چند ساله باشد، اما مهمّات زندگی را روشن نمی‌کند که بعداً اختلاف ایجاد نشود.

مسئلهٔ غدیر را کاملاً واضح نگفت، نام وصیّ بلافصل را چرا نگفت؟ بعد چند جا که نام علی آمده‌ «وَ هُوَ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ (۴ شوری – ۲۵۵بقره)»، می‌گویند که این علی نه آن علی ابن ابیطالب است بلکه علی به معنای گستردگی عظمت است، بعد آنجا «وَ لَا يَزِيدُ الظَّالِمِينَ اِلَّا خَسَاراً (۸۲ اسرا)» را که آورده می‌گویند اسم یزید در قرآن آمده، آنجا یزید هست، اینجا علی مردود است!

هرچه می‌کشیم از دست ابهامات و ایرادات و اشکالات و عدم تطابق این کتاب است، اگر مسلمانان هفتاد و دو فرقه شدند که رسول خدا پیش‌بینی کرد و به علی مرتضی گفت، به خاطر همین است که کتاب مبین نیست، لهذا هفتاد و دو فرقه شده، خیلی است! دقیقاً مثل هفتاد نوع پاسخ دادن امام صادق و امام باقر است.

مدت زمان: 10:31

چه کسی می‌تواند این فرش پاره پاره‌ای که زیر پای مسلمین افتاده است را رفو کند؟

«وَ جَعَلْنَاهُمْ اَئِمَّةً يَدْعُونَ اِلَى النَّارِ وَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ لَا يُنْصَرُونَ» این آیه معارض با این آیه است، کدام آیه؟ ۱۲ توبه؛ «فَقَاتِلُوا اَئِمَّةَ الْكُفْرِ» بکُشید امامان کفر را، جنگ کنید با پیشوایان بی‌خدایی را! خب آن آیه چه می‌گوید؟ چقدر زیباست! عدم تطابق اگر عینکت باشد فریاد قرآن را شنیدی که گفت «أَ فَلا تَعقِلونَ (۸۰ مومنون)»، در این آیه می‌گوید «وَ جَعَلْنَاهُمْ اَئِمَّةً» ما قرار دادیم امامان بد را. چقدر زیباست!
«وَ جَعَلْنَاهُمْ اَئِمَّةً يَدْعُونَ اِلَى النَّارِ» ما بلندگو ایجاد کردیم که مردم را جهنمی کنند، بعد اینجا می‌گوید «فَقَاتِلُوا اَئِمَّةَ الْكُفْرِ» بکُشید پیشوایان کفر را. عجیب است! الله مردم را به بازی گرفته، خون مردم، جان مردم، آرامش مردم، راحتی مردم دستاویز فتنهٔ خدا شده است! از این طرف می‌گوید «من می‌خواهم در برابر امامان آسمانی، امامان زمینی باشد» و از این طرف هم می‌گوید که «بروید آنها را بکُشید»، مسخره کردی؟ «اللهُ يَسْتَهْزِئُ (١۵ بقره)» کل آیات را فرا گرفته، بابا در شأن تو نیست، ادیان و مذاهب آمده‌اند سنگ تو را به سینه زدند، تبلیغ تو را کردند، آن وقت می‌گویند که مردم چرا به بهشت و جهنم اعتقاد ندارند، خب همین است دیگر آخر!

ما از قرآن درمی‌آوریم نه از انجیل بر علیه قرآن، نه از تورات بر علیه قرآن، نه، از قرآن بر علیه قرآن! این را دیگر نمی‌شود کاری کرد، چه کسی می‌خواهد این را ماستمالی کند؟ چه کسی می‌تواند این فرش پاره پاره‌ای که زیر پای مسلمین افتاده است را رفو کند؟ و چه باید کرد که اکثریت مسلمین «اَكْثَرُهُمْ لَا يَعْقِلُونَ (۶۳ عنکبوت، ۴ حجرات)» بی‌ عقل هستند. همانطور که رسول خاتم فرمود اکثر اهل جنت بی‌ عقل‌ها هستند، ساکنین بهشت اکثرشان «اِنَّ اَکْثَرُ اَهْلَ الْجَنَّةَ اَلْبُلَهَاء» ابلهان هستند.

ابله است دیگر! بابا به این واضحی قرآن بحث می‌کند، من نمی‌گویم، این کتاب آسمانی مسلمین است که تو را ای پیرو، ای متشرع مسخره کرده، سر کارت گذاشته و نمی‌فهمی. چرا نمی‌فهمی؟ چون خدا نمی‌خواهد!
چقدر زیباست که همهٔ مستندات، قرآنی باشد. «یَهْدِی و یُضِلّ»، خدا می‌خواهد تو نفهمی، بعد داستان عیسی مسیح می‌شود که گفت من مرده را زنده کردم، ولی بی‌ عقل را نتوانستم هدایت کنم، ابله را نتوانستم راه بیندازم و این معجزهٔ خاتم النّبیین است که این می‌توانست، رسول الله توانست بی‌ عقل‌ها را حرکت بدهد، این هم نمونه‌اش، آن هم آیات، آن هم احادیث، آن هم اهالی بهشت.

مدت زمان: 6:18

قبل از اسلام چه کسی به پیامبر فرمان قتال می‌داد؟

از پیامبر روایت شده که من در جنگ فِجار به همراه عمویم ابوطالب حاضر شدم و در آن وقت جوان بودم. و روایت شده که آن حضرت در فِجار شرکت کرد و نیزه‌ای بر ابو براء مُلاعِبُ الاَسِنَّه زد و او را از اسب افکند و همان سبب پیروزی ایشان شد.

خب اینجا چند نکته وجود دارد؛ رسول خدا می‌گوید: «شَهِدتُ الفِجارَ مَعَ عَمي اَبي طالبٍ و اَنا غلامٌ» حضور داشتم در جنگ فجار با عمویم ابوطالب پدر علی ابن ابیطالب، در حالی که جوان بودم یعنی زیر چهل سال، چهل سال که دیگر پیغمبر به رسالت رسید، «و رُوىَ: اَنّ رسولَ الله شَهِدَ الفِجارَ و طَعِنَ اَبا بَراءِ مُلاعِبُ الاَسِنَّه فاَرْداهُ عَن فَرَسِه، و جاء الفتح مِن قِبَلِه».

جنگ فِجار از فجور می‌آید، یعنی جنگ‌های غیر وجدانی و فطری، نبردهای استیلانه‌ طلب، برخوردهای ناعادلانه به قصد تصاحب اموال مردم. سوال تاریخ این است که چه کسی به پیغمبر الهام می‌کرد که در این جنگ‌های زشت و ناپسند شرکت کند؟ الهام بود یا امر ابیطالب بود؟

اگر الهام بود می‌شود همان الهامی که برای جهاد در اسلام بر ایشان وارد می‌شد و اگر امر عمویش بود آیا روایات و احادیث نمی‌گویند که پیامبر قبل از بعثت، جوانی متین و آرام و حق‌طلب و امین بود؟ آیا حرکت سبوعانه بر علیه روستاها و شهرهای اطراف در مکه توجیه‌پذیر است و آیا می‌تواند انسان متشرع را قانع کند که پیامبر به قصد خیر به این نبردهای ناپسند می‌پیوست؟
مدت زمان: 5:04
منبع:کتاب تاریخ یعقوبی جلد ۲ صفحه ۱۶

آن جهنم که تو گفتی، به عیان آمده است

از مجموعه تحریم سخن

توان از کف برفته، چو در نیزار خفته
بسان کشتی بشکسته دریا که در اعماق رفته

عقربهٔ ساعتم فغان ز اخرب کُند
ثانیه و دقیقه، لطمه به هر جان کُند

مخروبه شده اشرف مخلوق
انگار که انکار شده هستیِ این سوق

آن جهنم که تو گفتی، به عیان آمده است
کو بهشتت که به اسماء نکو نامده است

➖آن جهنمی که مال میلیاردها سال بعد است ما الان داریم می‌بینیم!
➖جهنمت را دیدیم اما بهشت را ندیدیم.

کی شود که رسوایی، بر دیانت شود در این شامم

قطره چکان گشته این روزی انسان
بابِ نداری گشود و نعرهٔ حیوان
➖عریضه همه است، می‌گویند دخل ما به ریال است و خرجمان به گرانترین ارز جهان است.

هی اعتراض دارد این بندهٔ نحیفت
از ثقل سرنوشتش صد ناله از جحیمت

به نام خداوند آدم‌کشان

از مجموعه تحریم سخن

به نام خداوند آدم‌کشان
که قلب لعینان شده چون سگان

هوا سرد است و سرما درد آرَد
برای قشر مستضعف نگر زنجیر آرَد

این همهمهٔ مردم مظلوم ز چیست؟
این غلغله از فغان مضطر ز کجاست؟

کودکان کارگر، شد مظهر ظلم خدا
چونکه اطفال فقیران آبرو برد از خدا

گفت مذهب، این بشر را رستگاری می‌دهم
از سعادت پُر کنم، او را حیاتی بِه دهم

➖وا خجالتا که یک عمری در دفاع از مذهب جوانی‌ و سلامتی‌ام را گذاشتم، تازه در زندان فهمیدم چقدر اشتباه کردم و چه کلاهی سرم رفته است.
➖ او گفت که «قُولُوا لَا اِلَهَ اِلَّا الله تُفْلِحُوا»، بگویید «خدا یکی است تا خوشبخت بشوید» حالا حال ما چیست؟

حالِ انسان را نگر، دینش چنان بر او زده
مغز و قلبش را لهیده، مرگ تدریجی زده

ای فقیران، همه در وادی الله اسیران شده‌اید
همه رنجور قضایید که هیهات به زندان شده‌اید

ادیان و مذاهب به جواب آمده‌اند
گویند که الله به رحمت چو ملل آمده‌اند

کو لطف دروغت که عزا آمده است
از گسترهٔ عذاب و زحمت به جزا آمده است

ارمغان این جهان غم خوردنی‌ست
لایه‌هایش پر عذاب و کُشتنی‌ست

جنگلی آورده بهر این بشر
هر زمان، گرگی بیامد پر‌خطر

➖جنگل، زندگی ماست دیگر! در جنگل یک قانون معروف است؛ «قانون تنازع بقا، یعنی بکش تا کشته نشوی، بخور تا خورده نشوی، بزن تا تو را نزنند»

گفت الله‌‌اش به اقرارت بما
جنتُ المأوی دهد دور از بلا

➖گفت که بگو «لَا اِلَهَ اِلَّا الله تُفْلِحُوا» تا در این دنیا به تو بهشت بدهیم!

این جنانش پر عقوبت آمده
ظلم و تبعیضش به انحا آمده

➖به انحای مختلف به این بشر بیچاره ظلم و تبعیض می‌کند که قرار بود در اینجا به او بهشت بدهد؛ «لَقَد خَلَقْنَا الْاِنْسَانَ فی اَحْسَنَ تَقْوِيمٍ (۴ تین)».

«جنگ طلب نباش» چگونه می‌تواند شعار اسلام باشد؟

آغازگر جنگ نباش، کسی را به مبارزه نطلب، «نفَس‌کش» نگو، آی نفس‌کش بیا تا حسابت را برسم!
«لَا تَدْعُوَنَّ اِلَى مُبَارَزَةٍ» وقتی که چنین حکمی از یک خلیفهٔ رسول الله آمده منازعه دارد با اصل قیام پیامبر که با پرچم «بُعِثْتُ اَنْ اُقَاتِلَکُم» حرکت می‌کند.

آیا مخاطبین پیغمبر علیه رسول الله قیام کردند که پیامبر می‌گوید «بُعِثْتُ اَنْ اُقَاتِلَکُم» یا رسول خدا ابتدائاً شروع کرد؟ در داستان مکه، آنها حمله می‌کردند. در جاهای دیگر چه؟ کشورگشایی‌های دیگر چه؟ مردمی که آرام و ساکت در خانه و منزل نشسته بودند و قشون نبوی بر آنها تاخت و تاز می‌کرد چه؟ «لَا تَدْعُوَنَّ اِلَى مُبَارَزَةٍ»!

«وَ اِنْ دُعِيتَ اِلَيْهَا فَاَجِبْ» اگر به دعوا دعوت کردند برو حسابشان را برس! اگر مشرکین، کفار، مسیحیان، یهودیان و زرتشتیان آغازگر جنگ بودند با آنها بجنگ! «وَ اِنْ دُعِيتَ اِلَيْهَا فَاَجِبْ»، ولی وقتی که همه آرام نشسته‌اند و سرشان برای دعوا درد نمی‌کند «لَا تَدْعُوَنَّ اِلَى مُبَارَزَةٍ» هرگز حمله نکن!
اینجا در فقه دو مبحث مطرح است؛
➖یکی جهاد
➖یکی دفاع.
دفاع یعنی «اِنْ دُعِيتَ اِلَيْهَا فَاَجِبْ» اگر دیدی لشکر از دشمن آمده باید حمله کنید و آنها را نابود کنید! ولی جهاد یعنی چه؟ جهاد یعنی آغازگر تو هستی، جهاد یعنی مردمی که نمی‌خواهند از اعتقادات خود دست بکشند، چرا آنها را به زور زیر حوزهٔ خود می‌آورید؟ نتیجه‌اش «اِرتَدَّ النَّاس» است! وقتی که به زور شلاق و شمشیر، مردم را خداپرست می‌کند و به نام نامی الله گردآوری می‌نماید، نتیجه‌اش آن است که همه چوب لای چرخ پیغمبر می‌گذارند، نشانهٔ بارزش غدیر خم است!

پیغمبر چرا در ابلاغ علوی به عنوان وصایت، تعلل می‌کند؟ چون می‌ترسد. آنقدر نگران و وحشتناک بود چون می‌دانست علی ابن ابیطالب اسدالله است و اسد الرسول، او بود که تمام سران مشرکین را کشت و الان همهٔ قریشیان با او مخالف و بد هستند، برای همین می‌ترسید، تا آنکه از طرف خدا تهدید شد؛ «وَ اِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ (۶۷ مائده)».

اگر «لَا تَدْعُوَنَّ اِلَى مُبَارَزَةٍ» بود مردم بیشتر گرایش پیدا می‌کردند، مردم را با اخلاق حسنه باید دعوت کرد، این متن آیه قرآن است که می‌گوید «مردم را به اخلاق نیکو دعوت کنید نه با شمشیر»! آن مرتیکه به نام‌ فرعون به بساط خدایی تکیه زده است و می‌گوید «اَنَا رَبُّكُمُ ٱلاَعلَىٰ (۲۴ النازعات)»، خدا به موسی ابن عمران نمی‌گوید با شمشیر او را نابود کن، بنی اسرائیل را جمع کن و به جنگ او برو، بلکه می‌گوید «قُولا لَهُ قَوْلاً لَيَّناً (۴۴ طه)» با آرامش، با ادب و با احترام با او سخن بگو!

وقتی که فرهنگ سازی شد و با اسناد و مدارک متقن مردم دعوت شدند نیاز به کشتار نیست! مگر نمی‌گوید «لَقَد اَرسَلنا رُسُلَنا بِالبَيِّناتِ وَ اَنزَلنا مَعَهُمُ الكِتابَ وَالميزانَ لِيَقومَ النّاسُ بِالقِسطِ (۲۵ حدید)»؟ «لِيَقومَ النّاسُ بِالقِسطِ» یعنی چه؟ اقامه کند مردم را به راه درست. می‌گوید با براهین و حجج، مردم را دعوت کن نه با تهدید و ارعاب!

بعد در جای دیگر می‌بینیم پیامبر می‌گوید «من نصرت شدم به وسیله الله در مقولهٔ رعب و وحشت»! مردمی که از پیامبر می‌ترسند منتظر هستند تا رسول خدا از دنیا برود تا از او انتقام بکشند، خلافتش را تاراج کنند، خاندانش را نابود کنند، حسینش را له و لورده کنند، علی را خانه‌نشین کنند، انتقام از پیامبر است.

مدت زمان: 8:47
منبع:نهج البلاغه حکمت ۲۳۳